ڪينَ پُوري ڪڏهن به ٿي آ طلب.
پيار! تنهنجي سدا رهي آ طلب.
رات ڀر ڀٽڪندي رَهي نيڻين،
خواب جي ننڊ کي به ٿي آ طلب.
زندگي پياس پيار جي آهي،
جنهن، تنهنجي سدا رکي آ طلب.
چنڊ حيران ٿي ڏِسي پيو ٿو،
ايڏي مون لئه چڪور جي آ طلب.
مون کان خواهش جڏهن پُڇي ويئي،
مون ته تنهجي رُڳو ڪئي آ طلب.