اڄ مُسافر کي اباڻي شهر جو احساس ٿيو.
ڄڻ اُڃين کي بوند ۾ آ بحر جو احساس ٿيو.
هُونءَ ته پنهنجي شور کان لڳندو هُيو بيزار خود،
ماٺ ۾ ڇو سمنڊ کي آ لهر جو احساس ٿيو.
رُڃ ۾ جو سر مٿان هي سج آيو آ چڙهي،
تنهنجي وارن جي جهڙالي پهر جو احساس ٿيو.
تنهنجي نيڻن کان هَٽي جڏهين ڏٺي سون سرشٽي،
اوپرين! تڏهين اسان کي سحر جو احساس ٿيو.
ڪونه جو ”سندر“ هٿن سان پاڻ کي مليو امرت،
ها تڏهن هر چيز ۾ آ زهر جو احساس ٿيو.