پاڻ کي پاڻ ئي آزمائي ڏسان.
لڙڪ نيڻن ۾ اڄ مان لڪائي ڏِسان.
ڪيتري روشني ٿي جهان کي ملي،
هڪ ڏيئو شاعري جو جلائي ڏِسان.
جو رهيو روح ۾ آ سڄي زندگي،
ٿورڙو اڄ انهيءَ کي ڀُلائي ڏِسان.
ڪيئن نه ٿيندو ڪڙي کان ڪڙو هي جدا،
هڪ دفعو مان به زنجير پائي ڏِسان.
موڙ ڪهڙو ڏسئون ٿي ويٺي عاشقي،
ڳالهه دل جي به هُن کي ٻُڌائي ڏِسان.