توکي ڪھڙا گيت ٻُڌايان
توکي ڪھڙا گيت ٻُڌايان، توکي ڪھڙا گيت ٻُڌايان،
پنھنجا ٺاھيان، پنھنجا ڳايان، پنھنجو من پِرڀايان.
سُورن ساريل سانگيئڙن جي، منھنجي گيتن ۾ گُونجار،
مرضن ماريل ماروئڙن، تن ھارين نارين جي ھُونگار،
تن سورن جون سنگھرون ٺاھي، پاڻ ڳچيءَ ۾ پايان
توکي ڪھڙا گيت ٻُڌايان.
لوڏ ٻٻر ۾ ٻڌي ٻانھياري، لاڏ منجھان ڏئي لوڏا،
بُک ۾ ڌاوڪ ڌيءَ رڙي ٿي، ڇاتيون مادر ڇوڏا،
مون کي روئي جنن روئاريو، تن جون ڳاھون ڳايان
توکي ڪھڙا گيت ٻڌايان.
ڪالھونڪر ڏس ڪورن آنڊن، ھاري ھو ھارياڻيءَ،
پيٽ پُٺن لڳ پاھُ بُکن ۾، ڌرتيءَ جي ڌڃياڻي،
پنھنجي وطن ۾ ويڳاڻا جي، تن سان ورھ ورھايان
توکي ڪھڙا گيت ٻڌايان.
“منشي” مور نه ٻئي ڪنھن ماريو، ماريو ماروئڙن جي ماٺ،
ڏيھَه سڄي ۾ ڏوٿين کي ڏس، ڪيئن نه ڏاري ڏاڍ جي ڏاٺ،
تن جي ڪارڻ جوڳي بنجي، ڳايان جڳ جڳايان
توکي ڪھڙا گيت ٻڌايان.