موت کي ڏي تون مات
ڪات ھڻي ڪٽ رات،
روٺ زمين کي ريج ڏئي رت جو، موت کي ڏي تون مات.
ڏکيا ڏک جا ڏينھن ڏھاڙا، ڇا کان ڳاڙين ڳوڙھا ڳاڙھا،
سُک جي ڪارڻ سر تي سوڍل، سُور سمجھه سوغات،
ڪات ھڻي ڪٽ رات.
ڏوران ڏس ھو ڏيئڙا ڏيئڙا، اچن جلايو جند جوڳيئڙا،
ڏيھه کي ڏينھن ڏيکارڻ ڪارڻ، ڏک سندن آھي ڏات،
ڪات ھڻي ڪٽ رات.
من ۾ جن جي مچ مچن ٿا، ٿي پتنگ سي آڳ اچن ٿا،
آزاديءَ جي آھي انھن کي، وائي سدائين وات،
ڪات ھڻي ڪٽ رات.
ظلم جبر جو وڻ مروڙي، پاڙان پٽي ڇڏ تنھن کي اُکوڙي،
ھر جابر سان جنگ آ ڪرڻي، جنھن ۾ ذات نه پات،
ڪات ھڻي ڪٽ رات.
جيل ته ھِت ھُت جيل سدائين، وانگين ويل تي ويل سدائين،
“منشي” تي کي مات ڪرڻ لئه، اک نه ڏي جھپ جھات،
ڪات ھڻي ڪٽ رات.