جھڙو ماڻھو تھڙو ناڻو
جھڙو ماڻھو تھڙو ناڻو، ھر ڪو پنھنجي اگھه اَگھاڻو،
جيڪو ماڻھو ڪونه وڪاڻو، سو ئي ماڻھو موتيءَ داڻو.
ڪنھن جي ٿي ھِت ذات وڪامي، ڪنھن جي ٿي ھِتِ ڏات وڪامي،
ڪنھن جي ٿي ھِتِ مَتِ وڪامي، ڪنھن جي ٿي ھِتِ رات وڪامي،
ھيڏي وڪري جو نه وڪاڻو، تنھن کي مليو جيل ۽ ٿاڻو.
ڪنھن جو ٿو ھت رَتُ وڪامي، ڪنھن جو ٿو ھِت سَتُ وڪامي،
ڪنھن جي ٿي ھِتَ وڪامي، ڪنھن جي ٿي ھَت پَتِ وڪامي،
ڪيڏا ڪلنگيدار وڪاڻا، ڏسندي ڏسندي ڄاڻو سُڃاڻو.
ڪنھن جو رنگ ۽ روپ وڪامي، ڪنھن جو ننگ ۽ نام وڪامي،
ڪنھن جي چوريل چنگ وڪامي، ڪنھن جو تنگ ٿي انگ وڪامي،
لاش لکين ھت روز وڪامن ، ناھي ڪوئي ٽائم ٽاڻو.
صبح ۽ سانجھي پيئندي ڪانجھي، “منشي” مور نه وڪيا مانجھي،
مصريءَ ماکيءَ کان به مٺا مون، اھڙا ڪي انسان ڏٺا مون،
قول عزم تي قائم رھندي، گھوٽ قبولي ھليا گھاڻو!
جھڙو ماڻھو تھڙو ناڻو!