سج اچي ويو نيزي پاند
ور ڙي سوڍا مومل ڪانڌ، سج اچي ويو نيزي پاند
نٽھڻ اُس ۾ جو به اُڏاڻو، تنھن جو سَنڌ سَنڌ ساڻُو ساڻُو،
ڦَٿڪي ڦَٿڪي ڦاھي ڦاٿو، پر ڪٽائي پڃري ناتو،
جيئن ڪارڻ ويٺو جوڙي، پڃري اڳيان پر پکيئڙي،
اندر ساڳي آنڌ ۽ مانڌ، سج اچي ويو نيزي پاند.
پيرن ڇلڙا، ڇلڙون ڏورون، ھينئڙي ھُرکُر اُڏرڻ ھورون،
ويٺا وڻ وڻ واس وساري، ڦٽڪڻ تان ٿو مارِي ماري،
ڪيئن گُذارين جيئرا جيئڙا، موت قبولين ڇو نه پکيئڙا،
ڪانگ ۽ ڪوئل ڪھڙي راند، سج اچي ويو نيزي پاند.
“منشي” ماري مرڻو آھي، واءُ سڻائو ورڻو آھي،
پاپن جا سڀ پڃرا ٽُٽندا، مور، ڪبوتر، تتر ڇُٽندا،
وڻ وڻ ھوندو ويس نرالو، ڪنھن جي ھٿ ۾ تير نه ڀالو،
ھوندي ھر ڪنھن ھنڌ ھيڪاند، سج اچي ويو نيزي پاند.