آزادي
اڄ رت سان لکيل خط مليو، ھوءَ منھنجي اڱڻ تي اچڻي آ،
سو سورھن اڄ سينگار ڪري، ٻڌي ڇير ھوءَ نازڪ نچڻي آ.
ڏنا سوڍن سر ڪئين سُوٿيءَ ۾، ھن پاڻ قبولي قيمت سا،
سا سوڍن سِر جي سانگي ساءِ، واءَ سڻائي ورثي آ.
ھن ڪيئي ولاتون واسي ڇڏيون، ھر جاءِ حسن ھٻڪار سندس،
ھو ڪيئي ڳاڙھن کنھبن ۾ ته ھميشه ڳاڙھي ڪنوار ٿي پرڻي آ.
ھوءَ محلن ماڙين مات ڏئي، ڪري جھرمر جھانگين جھوپن ۾،
ھوءَ رت جو دريا جھاڳي اچي ٿي، ڊاءُ نه ڪنھن جي ڊڄڻي آ.
ھوءَ ڳاڙھي ڪوسي رت ۾ وھنجي، پاپن کان بُت پاڪ ڪري،
ساز نئين، انداز نئين سان، راڄ منھنجي ۾ رھڻي آ.
ھوءَ چوڏھينءَ جي چنڊ وانگي چلڪي، نالو سندس آ آزادي،
اڱڻ اُجاريان ان لئه “منشي” ھُوءَ نچڻي ٽپڻي ھرڻي آ.