مون ته مَلِي رکيو ميٽ،
آھي اوھان جي لاءِ عطر ۾.
لڱ لڱ لُون لُون لھس لڳائي،
لالڻ تنھنجي ليٽ.
ڦوڙائي جا ڦٽ جگر ۾،
مون ته مَلِي رکيو ميٽ.
ڄانڀا پڪا ۽ سرنھن ساماڻي،
چھڪيا چؤڏس چيٽ.
آئون فراقن ماري فڪر ۾،
مون ته مَلِي رکيو ميٽ.
رات ته ڪُونجن رت رئاريو،
ڪڻڪي لٿيون ڪيٽ.
اُٿيا اُمالڪ اُڌمان اندر ۾،
مون ته مَلِي رکيو ميٽ.
آئي بھار ۽ موٽي ويئي،
کرا کڄي ويا کيٽ.
تون ته اڃا آھين سُھڻا سفر ۾،
مون ته مَلِي رکيو ميٽ.
تنھنجي جدائي جي اڄ جاني،
جھوريو آھي جھيپٽ.
گھاءُ وجھن ٿا گھايل گھر ۾،
مون ته مَلِي رکيو ميٽ.
سِپون سمنڊ ۾ ڦڙڪي ڦُڙين مان،
پارس پاتئون پيٽ.
ٻڙڪان ٻران مان ٻاڙي بحر ۾،
مون ته مَلِي رکيو ميٽ.
توريءَ “منشي” ڪيئن لاھيان ڪارا،
اچي لال لپيٽ.
سانوڻ آيو سج ڇمر ۾،
مون ته مَلِي رکيو ميٽ.