ڪي ڪي ماڻھو
ڪي ڪي ماڻھو مارين موت، موت چون ٿا ماري آھي،
موت کي مارڻ وارڻ ماڻھن، جڳ جي جوت جياري آھي.
دنيا ساري ماڻھو ماڻھو، ڪو ڪو ماڻھو موتيءَ داڻو،
ڪنھن ڪنھن سيني جوھر جرڪي، باقي سيني واري آھي.
ھر ماڻھو جي مائٽ مٽي، مٽي جو پر مائٽ سو،
رت ڏيئي جنھن ريجُ مٽيءَ کي، مٽيءَ سان پت پاري آھي.
“منشي” ماڻھو روز مرن ٿا، پر سي ماڻھو مرڻا ناھن،
سر ڏئي سوغات ۾ جن ھت، سنڌ جي سِينڌ سنواري آھي.