قَسم نامون
سنڌڙي سيني سيباڻو، ساز آزاديءَ سنَدو،
مون ٻُڌو زنجير مان، آواز آزاديءَ سنَدو.
مون کي تنھنجي پاڪ پوتر آھي پاڻيءَ جو قسم،
مون کي بختاور بھادر، ھارياڻيءَ جو قسم،
مون کي تنھنجي پاڪ پوتيءَ رت ھاڻيءَ جو قسم،
ٽلٽي، کرڙي ۽ مون کي دُٻي، مياڻيءَ جو قسم،
تنھنجي سڏ تي ڪَنڌ ڪُلھن کان ڪپي ڪوري ڏيان،
جي جُسو ھي جان جيجل، گھُر ته گھوري ڏيان.
مون کي ڪارونجھر ۽ ڪينجھر، ڪوھسارن جو قسم،
مون کي تنھنجي نُور سان ڀريل نظارن جو قسم،
مُند اونھاري، سياري ۽ بھارن جو قسم،
تو مٿان چمڪن ٿا جي، تن چنڊ تارن جو قسم،
تنھنجي کيران جي کران ۽ ويڙھ مان وچ تان وران،
ڪوڙھ ۾ ڪوڙھيو ٿيان، ۽ منھن ڪاري سان مران.
جي جھڄِن جھُوپن اندر، تن جھانگاڻين جو قسم،
جي سماج ھن ساڙيون تن سانگياڻين جو قسم،
جي ورھن کان وِرھ ۾، تن وانگياڻين جو قسم،
جي ڀرم ڀونءَ جو سدا، تن ڀاڳياڻين جو قسم،
ويرين سان ويڙھِ رھندي، ڏاڍ جيسين ڏيھه تي،
ڇَڪ اوڏي ڇَم ناھي، ڇُل منھنجي ڇيھه تي.
تنھنجي پورھيت جو ۽ مون کي تنھنجي ھاريءَ جو قسم،
تِن ڪتيءَ ۽ چيٽ پوکيل ٻاريءَ ٻاريءَ جو قسم،
تنھنجي سنڌو ننگ ڀريل، ناريءَ ناريءَ جو قسم،
تنھنجي ٻولي ماءٌ جھولي، تنھنجي پياريءَ جو قسم،
تنھنجي آزاديءَ لاءِ مُرڪندي سوريءَ چڙھان،
ساھ سيني ۾ آ جيسين، تنھنجي لئه لڙان.
مون کي مُرشد ڀرجھلي، ڀٽائيءَ جو قسم،
تنھنجي بيتن جو قسم ۽ تنھنجي وائيءَ جو قسم،
مارئيءَ مومل ۽ مون کي ٻاگھي ٻائيءَ جو قسم،
ھر سِميءَ سوڍيءَ سياڻيءَ سنڌ، ڄائيءَ جو قسم،
سر ڏيئي سنڌو سسيءَ مان ٽوڙڻي آھي سَنگھر،
تيسين رھندي جنگ جاري، جيسين گھاتن تي گھنگھر.
مون کي مارُن پيٽ بُکين، انگ اُگھاڙن جو قسم،
ٻارڙن، جوڌن جوانن ۽ ڪُراڙن جو قسم،
تنھنجي ڍورن ۽ ڍنڍن، مون کي پھاڙن جو قسم،
تنھنجي ڇولين، ڇاڇرن، ٻيٽن ۽ ڇاڙن جو قسم،
تنھنجي آزاديءَ لئه لڙندس پيو جو دم جيئان،
قوم ڪاڻيارو ٿيان جي پير مان پٺتي ڏيان.
مون کي تو ٻلواڻ ٻاٻاڻن جي ٻَنين جو قسم،
وِرھ ۾ ورتل ورھن کان، تن مون ونين جو قسم،
مون کي منڇر جو قسم، ڪينجھر جي ڪنين جو قسم،
چوسرِن چوٽن مٿان، اوڍيل مون چُنين جو قسم،
تنھنجي دامن ۾ امڙ ھر درد منھنجي جي دوا،
ٻَن پوي جيجل جيئڻ، بس تنھنجي آزاديءَ سوا.
مون کي دريا خان دولھه دودي، ڏاھر جو قسم،
تنھنجي ٻيلن، تنھنجي پوٺن پائر جو قسم،
توکي سينگاري سدا جو تنھن مون سائر جو قسم،
تنھنجي عظمت لئه وڙھيا جي، تن جي واھر جو قسم،
موت تن ماري نه “منشي” مُئا جي مادر مان لئه،
مون مرڻ توڙي جيئڻ، آھي امڙ تو آن لئه.