انسان ازل کان آجو آ
اِجھا رات کٽي ۽ باک ڦٽي، انسان ازل کان آجو آ،
ڪي غلام ڇٽا ڪي ويندا ڇٽي، انسان ازل کان آجو آ.
ڪو ڪيڏو ڊوھي ڊوھ ڪري، زنجير وجھي ۽ جيل ڀري،
ٿي ڪڙيون ڪڙيون ويندا ٽُٽي، انسان ازل کان آجو آ.
حجاج ھلاڪو ھٽلر ھئا، ڪري ڪيس ڪُتي جي موت مُئا،
آزادي گھُٽا ڏيندي نه گھُٽِي، انسان ازل کان آجو آ.
ھي ٿورو غلاميءَ عرصو آ، آزادي آدم ورثو آ،
سو پاڻ لُٽيو، جنھن حُريت لُٽي، انسان ازل کان آجو آ.
ڪو زھر پيئي، ڪو ڦاھي چڙھي، ڪو تيل ڪڙھاين منجھه ڪڙھي،
وڃ سمجھي “منشي” ڳالھه چٽي، انسان ازل کان آجو آ.