پليت پير ڪر پري
جنگ جنگ جنگ آ، منھنجي توسان جنگ آ،
پليت پير ڪر پري، ھيءَ ڌرتي منھنجو ننگ آ،
جنگ جنگ جنگ آ
جڏھن به جنگ طبل وڳا، ته ڌاريان ڀونءَ ڇڏي ڀڳا،
ڪئين سوڍا سنڌوءَ پيٽ مان، ٿيا پار انھيءَ پيٽ مان،
جڏھن به ھت ٿا گھِنڊ گُڙن، مرڻ کان مانجھي نا مُڙن،
اچو اچو اچو اچو، ٿيو وقت ڏاڍو تنگ آ،
جنگ جنگ جنگ آ.
جڏھن به سنڌ سڏ ڪيو، ته پھچي پٽڪي وَرُ ويو،
۽ جوڙي سي جٿا جٿا، ٿي گھورئيون ڌَر مٿان مٿا،
نه ھِچڪيا نه ھَٻڪيا، نه دم دلير دٻڪيا،
اجائي تو اچي ھتي، اڙائي تن سان ٽنگ آ،
جنگ جنگ جنگ آ.
ڪِلي سندا ھي ڪوڏيا، جبل جيئن ڪنھن نه لوڏيا،
۽ جن جون مائون شينھڻيون، آ موٽ تن لئه مينھڻون،
نه تو ھنن جي تاءُ جي، خبر آ ورتي گھاءُ جي،
ھنن سندو ٻچو ٻچو، سو تير ڄڻ تُفنگ آ،
جنگ جنگ جنگ آ.
ھي ديس پنھنجي جا ڌڻي ٿا رُڪ روھي ڪن پڻي،
جي ميري اک سان آيا، مٿان سي ڀونءِ ڀڄائيا،
مرن ھي “منشي” ماڳ تي، ۽ پنھنجي ڀونءِ جي ڀاڳ تي،
جيئڻ مرڻ جوو جُوءَ ۾، ھنن جو پنھنجو ڍنگ آ،
جنگ جنگ جنگ آ.