جانب سندي جُدائي
اڄ چؤطرف چمن ۾، آھي بھار آئي،
جيءَ جيل ۾ جلائي، جانب سندي جُدائي.
ٻيريون ۽ انب ٻُوڪيا، جھليون نمن نِموريون،
ڏيئي ھير اڄ ھلورا، ھلچل ھيئين مچائي.
چيٽن ۾ چُون چُون چُؤڏس، لس لوڪ ۾ لابارا،
ڪنھن دل ھوندي يقينن، منھنجي وات به وائي.
پنھنجي ئي باغ ۾ اڄ، باغي پيو سڏجان مان،
تنھنجي عجب خدايا، واھ خوب ھي خدائي.
“منشي” مُڪو نه مون ڏي، سڄڻن ڪوئي سنھيو،
شايد آھي مون کان، ڪا قرب ۾ ڪچائي.