لکان ڪجھه لھوءَ سان
پاريھر پيارا پکن جھل پکوڙي،
لکان ڪجھه لھُو مان ٻه ٽي قلم ٻوڙي.
لِڪي لوڪ کان تون، ويھي ھُت حبيبن،
پارانڀا کولي پر، پڙھائيج پريَنِ،
جگر جل، جن جي ڇڏيو نينھن نِھوڙي.
مٿان مُندا آ مينھن جي متان پَرَ پُسائين،
پکي پت پارج، متان گت گُسائين،
بچي تون بازن کان، وڃج واٽ ووڙي.
پکي پار پرين جا پوُرا ڏيان ٿو،
مان “منشي” جنين جي سھاري جيان ٿو،
حُسن جنھن اڳيان چنڊ، جھُڪي ٿيو جھڪو ڙي.