علي صفدر
ضمير فني حوالي سان تمام سٺو پختو شاعر آهي. خاص طور ننڍڙن بحرن ۾ لفظ ته ائين ٿو چونڊي رکي، جئين ڪڻڪ جي لابن دوران، سڻيپري وينگس، زمين تي ٽُڙڪي ڪري پيل سنگن کي پنهنجي نفيس آڱرين ۾ ڀڪوڙي پنهنجي ڪانبي ۾ رکندي آهي. فڪري پاسو به ايترو پختو اٿس جو هر شعر جي ڪا نه ڪا سٽ، سوچن جي ساگر ۾ ٻوڙي ٿي ڇڏي. هِن گهُٽ، ٻوسٽ واري ماحول ۾ ضمير جي شاعري جو تخليقي هڳاءُ، ڪنهن آڌوتي درويش جي کنيل سرهي ساھ جيان آهي. “ خاڪ ۾ گل ” شعري ڳٽڪي ۾ سموهيل شاعري ڪنهن ڪاڇيلي نوَ ورني جي خوشبو خوشبو جو آلاپ آهن ۽ انهيءَ اپسرا جي نرم ملائم گفتگوءَ جو سريلو رڌم پڻ.
[b]علي صفدر
[/b]ڪاڇو ـــ قنبر