ڳوٺَ جي ڳلين ۾ سکي !
ڦيرا ائين نه پاءِ،
متان ڪنهن جي ٿي وڃين !
ميندي هَٿڙن کي هڻي،
گيتَ نه ويهي ڳاءِ،
متان ڪنهن جي ٿي وڃين !
ميرِن ماڻهن جي اڳيان،
پاڻ نه ايڏو ڀاءِ،
متان ڪنهن جي ٿي وڃين !
پاڻ کان هيءُ پڇي ته ڇڏ،
آهيان ڪنهن جي لاءِ ؟!
متان ڪنهن جي ٿي وڃين !