کُليو تاڪ دل جو، اُڏي تير آيا،
اکيون بند ٿي وِيون، وَهي نير آيا.
کڻي يار خنجر سان مرهم هنيائين!
منهنجي دل کي ويتر گهڻا جھير آيا.
وَيا پنهنجي ڳولڻ محبت هُيا ڏس !
مگر گم ڪري اُت ئي تقدير آيا.
هَوائن ۾ گم ٿيل اچي نيڻ پهتا،
پرينءَ جي کڻي جو هو تصوير آيا.
لکيل هو پرينءَ جي اکين منجھ سڀ ڪجھ،
اجـــــــــايو کــــــــــــڻي يار تفـــــــــــــــــــسير آيـا.
وَيا ميلي جون رونقون ها لٽڻ پر،
لٽائي سڄي دل جي جاگير آيا.
رهيس ڏينهنُ ‘ضمير’ سارو وڍيندو،
مگر ڪين پاڇي کي ڪي جهير آيا.