هر گهڙي هو تنهنجي چارن کي ڇُهيو،
رات، منهنجي اک ستارن کي ڇُهيو.
هي ستارن ٿي لڪي منظر ڏٺو،
رات پئي مون تنهنجي وارن کي ڇُهيو.
رئيس جي گاڏي لنگهي اسپيڊ ۾،
ڌوڙ ننڍڙن ڪُڏندي ٻارن کي ڇُهيو.
ٿي ويا خاموش تربت جا ڏيئا،
سجَ اچي سڀني مزارن کي ڇُهيو.
پاڻي سنڌوءَ ۾ جو ناهي اي خدا!
اُڏري واريءَ آ ڪنارن کي ڇُهيو.
تون جتان گُذري هئين ڪلھ شام جو،
باکَ ڦُٽندي تن نظارن کي ڇُهيو.
ننڊَ نيڻن کان رُسي وئي آ ضمير!
ياد ڪنهن جي آ خُمارن کي ڇُهيو.