آءُ نا پاڪ، پاڪ در تنهنجو،
سوچَ ۾ آ سڄو شهر تنهنجو.
روز ڪَن ٿا طواف سوَ ماڻهو،
ڪعبو بڻجي وَيو آ گهر تنهنجو.
ايندي، ويندي ڏسين ٿي تون اُن کي،
خوبصورت تڏهن آ تر تنهنجو.
سئو دفعا هي ڏنگڻ کان پو ڀي ڏِس !
پيار بيٺو کنيو آ ڪر تنهنجو.
بانوري ٿي وتين تون ڏينهنُ سڄو،
سمجھ ڪر پٽجي پئي نه پرُ تنهنجو.
لٽجي ارمانَ سڀ ‘ضمير’ وَيا،
ذهن ۾ کُتو خنجر تنهنجو.