اِن نموني دماغ ۾ آهي،
*ڄڻ ته وِسڪي اياغَ ۾ آهي.
باغَ جو سونهنَ ساري گُم ٿي وَئي،
هوءَ آئي جو باغ ۾ آهي.
چنڊ ! ڪيڏو نه ڏِس ڦَڏو تنهنجي،
ڪاري مُنهن واري داغ ۾ آهي.
زندگي ڀر لئه ٻارِ، ٻَرندو پِيو،
خون منهنجي چراغَ ۾ آهي.
هٿ گُليلي ڏِسي، اُڏي ويندو،
*ايتري سمجھ زاغ ۾ آهي.
گهرُ ڪِٿي ٿئه ۽ ايندي آهين ڪٿان ؟
لُطف تُنهنجي سُراغ ۾ آهي
* اياغ __ شراب جو پيالو
* زاغ ___ ڪانءُ
جي چَئين جيءُ ته آءُ جي پوندس،
جي چَئين مرُ ته مان مري پوندس.
تنهنجي اک جو ئي اِشارو گُهرجي،
مان مٽي جو ڍڳ هان، جهٽَ ڊَهي پوندس.
منهنجي قسمت جو جي نه چنڊ چَمڪيو،
ٿي هميشه لئه سج لهي پوندس.
مون کي سَڏجانءِ، ڪو جي ٺُڪراويئه،
تنهنجي زخمن تي ٿي پَهي پوندس