سونهنَ سان گڏ آ وفا ڀي لازمي،
دل لڳيءَ ۾ آ بقا ڀي لازمي.
ڀَل کڻي چنڊَ کان حَسين ڪوئي هجي،
پر انهيءَ لئه آ حَيا ڀي لازمي.
دردُ جسماني يا روحاني هُجي،
ڪا انهيءَ لئه آ دوا ڀي لازمي.
عشقَ جا دستورَ ٿي تبديل وِيا،
عشقَ ۾ اڄ آ دغا ڀي لازمي !.
بي رُخيءَ سان ملندو جو آهي پرين،
ڏسندو هوندو هو خدا ڀي لازمي.
دردُ، دل ۾ گهرُ ڪري وِيو آ ضميرَ!
آ بقا جي لئه فنا ڀي لازمي.