تو به سارڻ ڇڏي ڏنو، مون ڀي،
دل تي آهي پٿر رکي ڇڏيو آهي.
جاءِ تنهنجيءَ تي تُنهنجي يادن کي،
دل جي چئي تي ٻکي ڇڏيو آهي.
جنهن ۾ آشا جون انڊلٺون آهن،
تو کي سو خطُ لکي ڇڏيو آهي.
دل جي دنيا تباھ ڪيئن ڪجي،
تو کان سڀ ڪجھ سِکي ڇڏيو آهي.
تون نه آئين ته تُنهنجي فوٽوءَ ۾،
چهرو جانان بَکي ڇڏيو آهي.