ڪَڙو چڙهيل هو تنهنجي پاڙي تي،
پَئي رُنس عيدَ جي ڏهاڙي تي !
تنهنجي گهرَ جي گهٽيءِ ۾ رش آهي !
بيهي ٿَڪجي پَيو هان لاڙي تي.
عشقَ تُنهنجي ۾ آ مزو ڏاڍو،
ڪنڌ توڙي جو آ ڪهاڙي تي.
سونهنَ تنهنجي اکين سان چورايان،
آهيان سَنبريل مان اِن ئي ڌاڙي تي.
آهي هُنَ جي جَوان دل جڏهين،
پوءِ ٿي ٽوڪَ ڇو ڪُراڙي تي ؟