نفرتن جون پڙهي ڪهاڻيون تو،
اُلفتن جا ڪتاب اُڇلايا.
موڪليل دل سان ڦول موٽائي،
ڇو تو پنهنجا ثواب اُڇلايا!
تو اُنهيءَ کي ڇو عاشقي سمجهيو ؟
مون جو تو تي گلاب اُڇلايا.
مون گهريو پيارُ، هٿَ تَريءَ تي تو،
پنهنجا سڀئي حساب اُڇلايا.
هڪڙو دل جو پکي ئي اُڏري وِيو،
ڇو ٿي هي ٻِيا عقاب اُڇلايا؟
مون وڌائڻ ٿي واسطو چاهيو،
تو حجاب ۽ عذاب اُڇلايا!
ننڊ ايندي ‘ ضمير ’ مونکي نه آ،
ڇو اکين ۾ ٿي خواب اُڇلايا؟