مون کي آواز ڏئي، تون لِڪي ٿي وڃين،
ڀوڳَ ئي ڀوڳَ ۾، پو يَڪي ٿي وڃين.!
مون سان ناراض ٿيڻ جون مذاقون نه ڪر،
ڀوء ٿِئي ٿو متان تون پَڪي ٿي وڃين.
مان به چاهيان ٿو هڪ ڀيرو جهيڙو ڪَريون،
جيئن کيچل کان اڳتي جهَڪي ٿي وڃين.
دل چَوي ٿي ته هڪ ڀيرو تو کان رُسان،
۽ نه پرچائين، گهر جئين شڪي ٿي وڃين.!
تون سهيليون ڇڏي، مون ڏي ڊُڪ ٿي ڀَرين،
ڳالھ ڇاهي جو ڏِسندي ڏَڪي ٿي وڃين.؟
پنهنجي سيراندي منهنجون تصويرون نه رک،
ڪنهن هَٿان تون نه گهرَ ۾ ڌَڪي ٿي وڃين.!
تو مٿان ڪيئن گلڙن جي ورکان ڪَيان ؟
ڇو ته سَکين جي سَٿَ ۾ ڍَڪي ٿي وڃين.
تون صبح سان الائي به ايندينءَ يا نه !؟
ڇو ته اڌ رات جو گهر ٿَڪي ٿي وڃين.!