سونهن تنهنجيءَ شڪار ڪِيو آهي،
توسان تڏهين ته پيار ڪِيو آهي.
سونهنَ تنهنجيءَ جي سڪ آ سَنگتياڻي،
لوڪَ تڏهين ته خوار ڪِيو آهي.
رات جو ٿي اکين ۾ ويهين اَچي،
ڏينهن َ جو ڇو تو ڌار ڪِيو آهي.
آهي لڙڪن اکين ۾ گهرُ ٺاهيو،
ڏاڍو تنگ تنهنجي سار ڪِيو آهي.
دردُ منهنجي پرين سڃاڻپ آ،
سوگهو تڏهين هي بار ڪِيو آهي.
آيو آهي ‘ ضميرُ ’ تو کي ڏسڻ،
بند ڇو تو دُوار ڪِيو آهي.