مو مٿان ڏيئي تِجلا وَهيءَ جان لٿي،
ياد هُنَ جي ته مون تي پکيءَ جان لٿي.
هُنَ جي چاهت اسان جي حياتيءَ مٿان،
ڦڙڪندي دارَ واري رَسيءَ جان لٿي.
هوءَ اجرڪ ۾ ويڙهيل اچي ڳوٺ پئي،
گهرَ جي لاڙي تي، بس مان پريءَ جان لٿي.
پيارَ ڪنهن جي تي ڌاڙو هڻي آ وَريو،
ڪنوار آ، گاڏي مان ڄنگھ ــ ڀڳيءَ جان لٿي.
تنهنجي سڪ منهنجي اکڙين جي دنيا منجهان،
قطرو، قطرو ٿي گڏ، ڪنهن نديءَ جان لٿي !
يادگيرين جو طوفان گهلندو رهيو،
ياد مون تي قبر ۾ مٽيءَ جان لٿي.