لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

پھاڪن جي پيڙهه

پهاڪن کي لوڪ ادب ۾ تمام سُٺي اهميت حاصل آهي ۽ سنڌي پهاڪا ٻهراڙين جي ڪچهرين ۾ ورجايا ويندا آهن. هي پهاڪن جو ڪتاب ”پهاڪن جي پيڙھ” مسٽر ڀيرومل مهرچند آڏواڻيءَ جو لکيل آهي.
Title Cover of book پھاڪن جي پيڙهه

10. اُٺ پٺيان گهنڊڻي

بنياد:
ڪنھن ماڻھوءَ جي اُٺِ ستئين مھيني هئي، پر هن کي ڪيڏانھن ضروري وڃڻو هو، سو لاچار ان تي چڙهي ويو. جڏهن ڪم لٿس ۽ گهر ڏي موٽڻ جو سعيو ٿي ڪيائين، تڏهن اُٺ ويم ڪيو. جنھن ڪري هن کي اتي وڌيڪ ٽڪڻو پيو. هڪڙي ڏينھن ڪنھن سنگتيءَ چيس ته؛ ”هاڻي تنھنجي اُٺِ، پنڌ ڪرڻ جھڙي آهي، تون بيشڪ مٿس چڙهي وڃ.“
تنھن تي چيائين ته؛ ”ادا! آءٌ ته اُٺِ تي چڙهي وڃان، پر هوءَ گهنڊڻي جا پٺيان ٿينديم، تنھن کي ڪير هنج کڻندو؟“ (کيمچند ڏيئل مل)
جڏهن ڪنھن کي ننڍي ڄمار واري ڪنوار ملندي آهي ته تڏهن اڪثر ائين چوندا آهن. ٻار، مائٽ پٺيان ڪاهي پوي ته چون ته؛ ”پٺيان گهنڊڻي ٿي لڳو اٿم.“
ڏکيا لفظ:
گهنڊڻي معنيٰ ٻچو يا گورو.
ننڍي ڄمار واري ڪنوار معنيٰ هنج ۾ کڻي گهمائڻ جيڏي.