131. مڙس ته ڏاڙهي، نه ته ٻيا رڳا ڏاڙهه.
بنياد:
ڪنھن مسلمان هڪ واڻئي کان ٻه سئو رپيا اُڌارا ورتا. ان جي عيوض پنھنجي ڏاڙهيءَ جو هڪ وار ڇاڻي، واڻئي وٽ رکيائين.
ٻين ڪن بي معتبرن جو ٻڌو ته؛ ”هن کي ڏاڙهيءَ جي وار تي هيترا پئسا مليا آهن.“ سي به واڻئي وٽ ويا. چوڻ لڳس ته؛ ”اسين تو کي هڪ وار بدران، ڏاڙهيءَ جا ويھه ٽيھه وار ٿا ڏيون، تون اسان کي هيترا نه هيترا پيسا اُڌارا ڏي.“
واڻئي چين ته؛ ”ويھه ٽيھه ڇو ٿا ڏيو. سڄي ڏاڙهي کڻي ڏيو ته به پائي ڪين ڏيندو سانوَ.“
هاڻ انھيءَ تان، جو ماڻھو سخن جو سچو هوندو آهي، تنھنجي نالي ائين چوندا آهن. (جوت- ۴ نومبر ۱۹۰۹ع)