78. جئسي ڪو تئسا ملا، ڏوم ڪو ملا نائي, اسني ڍولڪي بجائي، اسني آرسي بنائي.
هڪڙو ڏوم دهل ڳچيءَ ۾ پايو پئي ويو ته هڪ نائيءَ کي پريان ايندو ڏسي لڳو دهل تي دس هڻڻ. اهو دستور آهي ته لنگها جڏهن ڪنھن جي اڳيان يا ڪنھن جي در تي دهل وڄائيندا آهن ته مراد ڪري هنن کي ڪجهه مڙوئي ڏبو آهي. پر هي نائي پاڻ غريب سو ڪٿان ڏئيس. تنھن ڇا ڪيو جو آرسي ڪڍي ڏيکاريائينس. لنگهو آرسي وٺي ويٺو پنھنجو منھن ڏسڻ ۽ ڏاڙهي ٺاهڻ. اهو به دستور آهي ته نائيءَ کان رڳو آرسي وٺي ٿورو وقت ڪم آڻبي آهي يا رڳا نھن لھرائبا آهن ته هن کي ڪجهه ڏبو آهي. پر هي ٻئي پاڻ ۾ وهنواري ٿيا، نڪي نائي کي ڏيڻو پيو نڪي ڏوم کي.
ڏکيا لفظ:
ڏوم يعني لنگهو يا مڱڻھار.