42. ٻاليتو؛ نه ماليتو.
هڪڙو وڏ-آڪاهيو واڻيو هو، جنھن کي آس پاس ڳوٺن وارا سڀ وڏو شاهوڪار ڀانئيندا ها. تنھن وٽ ڪو غرضائو هڪ هزار رپين اڌاري گهرڻ لاءِ ويو. هن چيو؛ ”مون وٽ پيسو ڪونھي.“
ٻيو ماڻھو ويٺو هو تنھن چيو ته؛ ”اها ڳالهه وسھندو ئي ڪو نه ڇو ته ماڻھن جي تو ۾ وڏي نظر آهي.“
تنھن تي هن اهو پھاڪو ڏنو آهي ته؛ وڏي عيال وارو يعني گهڻن ٻارن ٻچن وارو، جنھن جو خرچ گهڻو هوندو سو مالدار يعني شاهوڪار نه ٿيندو. (ڪوڙو مل چندن مل)
ڀيٽيو:
1- جيڏا ڏوتا، تيڏا ڀوتا.
2- ايندو سڀڪو ڏسي، ويندو ڪو ئي ڪو نه ڏسي.