128. مالڪ وڃن ٻيڙيءَ چڙهيا، شاهد وڃن غوطا کائيندا.
اصل هندي: ”مدعي مدعا اليہ ناؤ مين، شاهد تيرتي جاوين“.
بنياد:
ٻن شاهوڪارن جو پاڻ ۾ ڪو تڪرار ٿيو. سي وڃي آخر ڪورٽ ۾ پيا. جن ماڻھن کي انھيءَ معاملي جي ذاتي خبر هئي، تن کي به ڪورٽ شاهديءَ ۾ گهرايو. پتڻ لانگهائو پنڌ هو. هو ٻئي ڌريون، پيسا ڏيئي ٻيڙيءَ ۾ چڙهيون. شاهد ويچارا غريب هئا، سي مولهاٽا ٻڌي پاڻيءَ ۾ گهڙيا ۽ غوطا کائڻ لڳا. ڪنھن ماڻھوءَ اهو حال ڏسي، ائين چيو.
سمجهاڻي: ڪنھن به معاملي ۾ هڪڙي ڌر کٽيندي ۽ ٻي هارائيندي. وچ ۾ شاهدي غوطا کائيندا ته ڪورٽ الاجي ڪھڙا سوال پڇي. انھيءَ اڻتڻ وچان، هنن جو سک وڌيڪ ڦٽندو آهي. اهڙيءَ طرح جڏهن ڪو ٽٻيءَ ۾ پوندو آهي، تڏهن ائين چئبو آهي.
ڏکيا لفظ:
ناؤ معنيٰ ٻيڙي.