92. خبر پوندي تيسين، جڏهن هٿوراڙيون ڏيسين.
بنياد:
هڪڙي مائيءَ جو پٽ هو ڪاڻو، جو ڪٿي نه ٿي اگهاڻو. نيٺ ماڻس هڪڙي هنڌ اگهه وڌس. پر اڳلن کي سڌ ڪا نه ڏنائين ته ڇوڪري کي اک ۾ حساب آهي. جڏهن وهانءَ جا سانباها ٿيا ۽ ڪنواريتي گهران موڙا آيا تڏهن گهوٽ ماءُ جهمريون پائي چوڻ لڳي ته؛ ”آءٌ واڌايون واريان منھنجو ڪاڻو اگهاڻو.“
هيءَ ڳالھ ٻڌي ڪنواريتي پھر مان هڪڙو ماڻھو ڊوڙيو، تنھن وڃي ڪنوار-ماءُ کي ٻڌايو ته؛ ”گهوٽ ڪاڻو آهي.“
ڪنوار ماءُ چيس ته؛ ”خبر پوندي تيسين، جڏهن ڇوري هٿوراڙيون ڏيسين.“
ڪي وري چون ته چيائين ته؛ ”پاڻيھي خبر پوندي، جڏهن ڇوري هٿوراڙيون هڻندي.“
ڪيئن به هجي پر پھاڪو مٿين طرح چوڻ ۾ ايندو آهي. هن معني سان ته؛ ”خبر تڏهن پوندي جڏهن وڏتڻ ڪري نظر گهٽبي ۽ اولاد اڳيان هٿوراڙيون ڏبيون.“ يعني اولاد جي محتاجي ڪڍبي.
ڏکيا لفظ:
اگھ وڌس معنيٰ مڱايس.