132. مفت جو شراب، قاضيءَ کي به حلال.
اصل هندي: مفت ڪي شراب، قاضي ڪو ڀي حلال.
بنياد:
ڪن ماڻھن تاڙي ويٺي پيتي. هڪ قاضي، اوڏيءَ مھل وٽانئن اچي لانگهائو ٿيو. تنھن کان پڇيائون ته؛ ”تاڙي پيئندين؟“
قاضيءَ چيو ته؛ ”مون وٽ پئسو ڪونھي. تنھن کانسواءِ شراب پيئڻ، واجب به نه آهي.“
هنن چيس ته؛ ”پئسي جو خيال نه ڪر! اسين ٿا تو کي پنھنجن پئسن تي پياريون.“
قاضيءَ چيو ته؛ ”تڏهن ترسو ته پٽ کي به وٺي اچان! جو هن کانسواءِ مون کي ڪي ڪين ڳيسندو.“
انھيءَ تان هنديءَ واري چيو ته؛ ”مفت ڪي شراب، قاضي ڪو ڀي حلال.“
جڏهن ڪنھن کي مفت جو مال، اڻ سھائيندي رستي ملندو آهي، تڏهن ائين چئبو آهي.