107. ڪڍ ڪڪڙ دائـري مان.
بنياد:
ڪنھن دائري ۾ گلن جون چڪيون ۽ وڻ گهڻا هئا. هڪڙي ڏينھن هڪ ڪڪڙ هڪڙي چڪيءَ تان ٻيءَ تي ۽ ٻيءَ تان ٽيئن تي ٽپ ڏيئي پئي چڙهي ۽ وڻ پئي خراب ڪيائين. تنھن تي دائري جي هڪ فقير چيو ته؛ ”ڪڍ ڪڪڙ دائري مان وڻ ٿي وڃائي.“
مراد ته جنھن جي سنگ مان ڇيھو رسي تنھن سان سنگ ٽوڙي ڇڏجي ۽ جنھن ڪم مان خراب نتيجو نڪري انھيءَ ڪم جي پچر ئي کڻي ڦٽي ڪجي.