لوڪ ادب، لساني ۽ ادبي تحقيق

پھاڪن جي پيڙهه

پهاڪن کي لوڪ ادب ۾ تمام سُٺي اهميت حاصل آهي ۽ سنڌي پهاڪا ٻهراڙين جي ڪچهرين ۾ ورجايا ويندا آهن. هي پهاڪن جو ڪتاب ”پهاڪن جي پيڙھ” مسٽر ڀيرومل مهرچند آڏواڻيءَ جو لکيل آهي.
Title Cover of book پھاڪن جي پيڙهه

17. ادي ادي اتراڻ، چي؛ ”مون ته اھو ئي منو ماڻ“.

بنياد:
ڪنھن مائيءَ کي سيڻڪي گھران، اتراڻ جو ڏڻ ٻين گھرن ساريڪو نه مليو ھو، تنھنڪري شوڪي ڦوڪي ويٺي ھئي. انھيءَ ڏينھن، مائيءَ جو ڪو ويجھو عزيز وٽس آيو ۽ گھر ۾ ترن جا ڀوڙينڊا ۽ موڙيون وغيرھ ڏسي پڇيائين ته؛ ”ادي اڄ اتراڻ ملھايو اٿيئي؟“
ھن مائيءَ چيو ته؛ ”اتراڻ ھجي ڪو ٻيو پرڀ ھجي، اسانکي سيڻڪي گھران شھر کان مڙيوئي گھٽ ملي.“
تنھن تي سندس عزيزي ائين چيو.
ھي زنانو پھاڪو آھي ۽ گھٽ ڏڻن ملڻ تان زالون اھو پھاڪو ڏينديون آھن. ڪن کي جي سيڻڪي گھران بلڪل ٿورو ملندو آھي يا جي بنھ ڪجھ به نه ملندو آھي ته چون ته؛
”سڃا ڄاوا سڃ کي، نه دان کي نه پڃ کي.“
ڏکيا لفظ:
بلڪل ٿورو معنيٰ اصل نه ملڻ جھڙو.