41. ٻارهن گدرا، تيرهن لاڳدار.
ڪنھن شھر جي ٻاهران، ڪي سومرا گدرا هنداڻا کڻي اچي وڪڻندا هئا. شھر جي عملدارن سان ٺاهه هوندو هون تنھنڪري ڪو ڀونءِ-ڀاڙو يا ٽول ڀرڻو ڪو نه پوندو هون.
هڪ لڱا هڪ سومرو ٻارهن گدرا کڻي اچي وڪڻڻ ويٺو ته قاضيءَ جوماڻھو آيس ته؛ ”چار گدرا سٺا ۽ مٺا ڏي.“
اهي اڃا ڏنائين ته مٿان ڪوٽوال جو ماڻھو چئن گدرن لاءِ آيس. هن چيو ته؛ ”اڄ گدرا ٿورا آندا اٿم. هڪ هڪ وٺي وڃو.“
اڃا انھن کي روانو ڪيائين ته ٻين ڪامورن جا ماڻھو آيس. ويچاري سومري انھيءَ ڏينھن وڪري ڪا نه ڪئي. ٻارهان ئي گدرا سوالين ۾ ويس. هو پوءِ خالي کٿو ڪلھي تي رکي، گهر ڏي ٿي ويو ته هڪ چوڪيدار اچي بيٺس ته؛ ”گدرو ڏي.“
سومرو سنھن قسم کڻي ته؛ ”گدرو ڪونھي.“ پوءِ هو مڃيس ئي نه.
آخر سومري انجام ڪيس ته؛ ”سڀاڻي توکي ڏيندس. تيستائين منھنجو کٿو ڳھه ۾ رک.“
ائين ويچارو کٿو ڏيئي جند ڇڏائي ڀڳو.