88. چمڙن جي گهر ويا مھمان، چي؛ اسين پيا لٽڪون، اوهين به لٽڪو.
اصل هندي؛ چمگدرون ڪي گهر مھمان آئي، هم ڀي لٽڪين، تم ڀي لٽڪو.
بنياد:
هڪ لڱا، گهڻي برسات پوڻ سبب، ڪي پکي اڏامي ڪنھن سڃيءَ جاءِ ۾ ويا. اتي ڏسن ته سڄي جاءِ چمڙن سان ڀري پيئي آهي. تڏهن منجهانئن هڪ، ڪنھن چمڙي کي چيو ته؛ ”ادا، اسان کي مينھن ۽ سيءَ سٽي ڇڏيو آهي. پاڻ وٽ ٿوري وقت لاءِ اسان کي اجهو ڏيو.“
چمڙي وراڻي ڏنيس ته؛ ”اسان وٽ اوهان وانگر آکيرا ٺھيل ڪونھن. جئن اسين ڀتين ۽ ڇتين تي لٽڪون پيا، تيئن اوهين به بلاشڪ اسان وانگر اچي لٽڪو.“
مراد ته بڇڙو ماڻھو چڱي واٽ ڪڏهن ڪين ڏسيندو.