120. گگر گگر پنڊا اڙيا.
بنياد:
هڪڙي پساريءَ وڪڻڻ لاءِ گگر پنڊي م پائي رکيو، جو پنڊي کي چنبڙي پيو. وڪري هنڻ منجهانس پنڊو اڙيو (گلشڪر).
ڪنھن ماڻھوءَ جو هڪواريءَ ڪم ڪجي ۽ هو پوءِ چاکي چٽي، وري وري هڪڙو نه ٻيو ڪم کڻي اچي. تڏهن هي پھاڪو چئبو آهي. يا ڪنھن اهڙي ماڻھوءَ سان پلؤ اٽڪي جو خفي يا ڪڪ ڪري، تڏهن به ائين چئبو.
ڏکيا لفظ:
گگر هڪڙي جابلوءَ وڻ جو کنئور آهي.