114. ”ڪُھَرَ ڪئن؟“ چي؛ ”ان سنوان!“
”موچڙن سان ڪئن؟“ چي؛ ”جهولي ئي تنھنجي!“
بنياد:
ڪنھن سپاهيءَ هڪڙي ڪوهريءَ کان پڇيو ته؛ ”ڪھر ڪيئن ٿو ڏين؟“
ڪوهريءَ چيو ته؛ ”ان سنوان! يعني جيترو ان ڏيندين اوترا ڪوهر توري ڏيندوسانءِ.“
سپاهيءَ پادر هڻي چيس ته؛ ”ههڙا تھڙا! اسان عملدارن کي به ٿو اهي اگهه ٻڌائين.“
ڪوهريءَ رئڻھارڪو ٿي چيو ته؛ ”مونکي مار نه! ڪوهرن جي جهولي ئي تون کڻ!“
مراد ته موچڙي سان سڀڪو سڌو آهي.
ڀيٽيو:
پٽ ٻٽيھ لکڻو، موچڙو ڇٽيھ لکڻو.