113. ڪوري، مت ٿوري.
بنياد:
هڪڙي ڪوريءَ، ڪنھن زميندار کان قرض کنيو هو پر لاهي نٿي سگهيو. زميندار هن کي وٺي پنھنجي ٻنيءَ ۾ قرض ۾ وھايو. ڀلا ڪوريءَ کي کيتيءَ جي ڪھڙي سڌ. تنھن ٻيو ڪم ڪونه ڪيو، رڳو جيڪي سلا هڪ ٻئي ۾ اٽڪيا پيا هئا، سي هٿ سان ڇڏائي ڌار پئي ڪيائين. هن جي ليکي ته؛ هتي به ڪو منجهيل سٽ هو جو سلجهايائين ٿي.
زميندار هن کي ائين وقت وڃائيندو ڏسي، اهو پھاڪو چيو.
مراد ته ڪوري ماڻھو بيعقل آهن.
ڀيٽيو:
ڪوري ڇا ڄاڻي ڪباب مان.