77. جھڙي نيت، تھڙي مراد.
نيت نالي هڪ مائي هئي، ان جي نياڻيءَ جو نالو مراد هو. ”جھڙي تاڃي تھڙي پيٽي. جھڙي ماءُ تھري ٻيٽي.“ ٻئي ڄڻيون جنھن سان تنھن سان روز هڪ نه ٻي ڳالهه ڪري آئٽنديون رهنديون هيون. جنھنڪري سڀڪو چوندو هو ته؛ ”جھڙي نيت تھري مراد“.
هڪ لڱا، ڪنھن فقير اهي اکر ٻڌي ورتا. هن کي خبر ڪا نه هئي ته اهي اکر هو ڇو ٿا چون پر هن انھن اکرن مان پنھنجي دل ۾ ائين سمجهيو ته؛ ”جيڪو جھڙي نيت رکندو تنھن کي تھڙي مراد حاصل ٿيندي.“
هن کي جي اهي اکر وڻيا سو ڪٿي به سئن هڻندو هو ته چوندو هو ته؛ ”جھڙي نيت، تھري مراد!“
ڪو چوندو هوس ته؛ ”فقير صاحب دعا ڪر ته به هي چوندو هو ته؛ جھڙي نيت، تھڙي مراد.“
انھيءَ ڪري ڪي اهو پھاڪو هئن به چوندا آهن ته؛ ”فقير دعا نه ڪئي. چي؛ جھڙي نيت، تھڙي مراد.“
هڪ لڱا انھيءَ فقير انھيءَ نيت ۽ مراد جي در تي سئن هڻي چيو ته؛ ”جھڙي نيت، تھڙي مراد.“
مائي نيت ۽ ان جي نياڻيءَ ڀانيو ته؛ فقير چوي ٿو ته؛ ”جھڙي نيت جهيڙا خور آهي تھڙي سندس نياڻي به آهي.“
هنن کي اهي لفظ ٻڌي باهه لڳي ۽ فقير سان ڏاڍو واتُ ڪيائون. فقير کي هرک سوڳ ڪو نه هو. ڪو گار ڏيندو هوس ته ان ڳالهه جي پچار نه ڪندو هو. سو روز وڃي هنن جي در تي اها ساڳي سئن هڻندو هو ۽ هو به روز جٺ ڪري ڪڍنديون هيس.
هڪ ڏينھن مائي نيت ڇا ڪيو جو ڪنھن کاڄ ۾ زهر ملائي رکي ڇڏيائين ته فقير اچي ته اهو کاڄ ڏيانس ته کائي مري وڃي ته هن مان ڇٽي پئون. ڪنھن وقت مائي نيت جو مرد آيو. مائي گهر ۾ ڪا نه هئي. مرد کي بک لڳي هئي، تنھن اهو کاڄ رکيل ڏسي کاڌو ته پيٽ ۾ وٽ پيس ۽ اتي ئي مري ويو.
مائي نيت پوءِ اچي ڏسي ته؛ مڙس مئو پيو آهي. تڏهن کانئس به وات مان نڪري ويو ته؛ ”جھڙي نيت، تھڙي مراد.“
ڀيٽيو:
1- جو ٻئي جي لاءِ کڏ کڻندو، سو پاڻ ان ۾ پوندو.
2- نانڪ نيڪ نيت صاف ڪر ته درگهه پوين قبول.