68. جاتي کير تاتي کنڊ، جاتي جهڻ تاتي لوڻ.
ڪنھن حڪيم کي پنھنجي ڳوٺ ۾ گهڻو روزگار نه ٿي لڳو. سو پنھنجو ڳوٺ ڇڏي، ٻيا ڳوٺ چتائڻ ويو، جتي گهڻا ماڻھو بيمار پوندا هجن ۽ روزگار ججهو لڳي. هيءُ منزلون هڻندو هڻندو آخر هڪڙي ڳوٺ ۾ آيو. اتي ڏٺائين ته؛ جيڪو تيڪو ڳوٺاڻو جهڻ پيو پيئي.
حڪيم دل ۾ چيو ته؛ ”هتي ضرور ماڻھو بيمار پوندا هوندا، جو جهڻ پيئڻ ڪري ڪنھن کي ليس ڪنھن کي کنگهه ۽ ٻيون بيماريون ٿينديون هونديون.“
ٻه چار ڏينھن هيءُ انھيءَ ڳوٺ ۾ ترسيو پر وٽس دوا ستيءَ لاءِ ڪو ڪو نه آيو. تڏهن عجب ۾ پئي ڪنھن کان پڇيائين ته؛ ”هتي ماڻھو جهڻ پيئن ته به بيمار ڪو نه پون. سو سبب ڪھڙو؟“
هن چيو ته؛ ”جهڻ ۾ سڀڪو لوڻ جا ٻه-ٽي ڪڏا وجهي پوءِ پيئندو آهي. ماڻھو جيئن کير ۾ کنڊ وجهن تيئن هت جهڻ ۾ لوڻ ضرور وجهن.“
انھيءَ تان هي پھاڪو چوڻ ۾ آيو.