69. جاڳندن جون وڇون، ستلن جا ڪونھان.
بنياد:
ڪي ميھار پنھنجو مال ڪاهي، ڪيڏانھن ڪنھن سانگي ٿي ويا. واٽ تي هڪڙي هنڌ رات پين. سو اتي ڊاٻو ڪيائون. سندين مينھن مان ڪيتريون سنئين مھيني هيون. تن انھيءَ رات ويم ڪيو. مالدارن مان جيڪي اڳ ۾ جاڳيا، تن وڇون کڻي پنھنجين مينھن سان لاتيون ۽ باقي ڪونھان (پاڏا) ستلن ميھارن جي مينھن سان لائي ڇڏيائون. جڏهن هو ستل جاڳيا، تڏهن سڀ وڇون ٻين جي مينھن سان ۽ سڀ پاڏا پنھنجين مينھن سان لڳل ڏسي، ائين چيائون.
مراد ته؛ ”سستي يا غفلت مان ڇيھو آهي.“