اداري پاران
بخشل باغي جي شاعري پنهنجي شاعراڻين حُسناڪين جي رنگن سان سماعتن ۾ سمائجي ويندڙ ۽ بند دلين جي دروازن تي دستڪ ڏيڻ جو ڀرپور ساهس رکي ٿي، فڪري گهرائي، خيال جي اوچي اُڏام، اندازِ بيان جهڙا اهم گُڻ بخشل باغي جي شاعريءَ جا اُهي زيور آهن جن جي ميلاپ سندس شاعريءَ کي نکاري، اُجاري ڌيان جو مرڪز بڻائي ڇڏيو آهي.
سندس شاعريءَ جي مختلف صنفن ۾ اظهار جي اُڻت جو فن فطري احساس سان سرشار نظر اچي ٿو، بخشل باغي جڏهن ڪنهن به صنف ۾ اظهاري ٿو ته اُها صنف سندس من جي پسند نه بلڪ پاڻمرادي اظهار جي چونڊ ۾ ڍلجي ظاهر ٿئي ٿي، اهو ئي سبب آهي جو بخشل باغي جڏهن غزل لکي ٿو ته هو غزل جو شاعر لڳي ٿو، بلڪل ساڳي طرح جڏهن هو بيت، وائي، هائيڪو يا نظم لکي ٿو ته ايئن ئي هو انهن صنفن جو به پُختو شاعر نظر اچي ٿو، پر پوءِ به بخشل باغي پنهنجي اندر ۾ موجود درد کي نه اظهاري سگهڻ واري درد ۾ مُبتلا، رنڊا روڙيندي ”درد جي ساڳي ڪٿا“ تائين پهتو آهي، جنهن جي سفر جي ساڃاهه اڄ به تازي تواني آهي.
- ادارو