ڪهڙو ويساهه ڪيان قاتل تي.
ضبط هاڻي رهيو نه آ دل تي.
مون کي ڳيهي رهيو آ، هر لمحو،
زندگيءَ جو سفر آ، دلدل تي.
پاڻ کي ٿو فنا ڪيان محسوس،
هي ٿو احساس ڏنگي منزل تي.
ڀونءِ ساري ڪنڊا ۽ شيشا ٿئي،
مون ڏي اچجان مگر تون بادل تي.
وِير وانگي وڇوڙو ويو لوڙهي،
پيار واريءَ جو گهر هو ساحل تي.
ڄڻ ته فطرت اِتي کُٽي ٿي پوي،
تنهنجي رنگين، حسين آنچل تي.
نيڻ ڀونئرن جيان ڀِرن ”باغي“،
سونهن جي سُرخ، گلابي گل تي.