هي وڇوڙ ڄڻ ته ڪارو ويس آ.
دل، دُکيءَ جو درد ئي هڪ ديس آ.
ڪو نپلون آهن ٽڙيون ٽارين مٿان،
پوپٽن اُڏري ڏنو سنديس آ.
مون ته هُن کي دل ڪئي آ ارپنا،
هوءَ قبولي يا نه مرضي کيس آ.
نيٺ پنهنجي ڏيهه ڏي ويندو ڪهي،
هي جسم ڀي روح لئه پرديس آ.
اڄ وري ڪنهن کي چتا چاڙهيو اٿن،
واءُ ۾ دُونهي ڏنو سنديس آ.
مُرڪندي ٽڪرا اندر ۾ ٿي ويس،
هُن ڏني اهڙي طرح ڪجهه ٺيس آ.