بابا جي ياد ۾
ياد تنهنجون اچن ٿيون پرڇايون.
تنهنجِي سازن ۾ سار سُڏڪي ٿي،
”بين“ مان سوز جون ٻُرن وايون.
رنگ ماتم جو گهر تي ڇانيل هو،
سانجهه، سُڏڪا، ڪَئي اُداسايون.
تو اُٿي ڪين پر نماز پڙهي،
چوڏسا کوڙ اَذانون آيون.
ڍير تنهنجي مٿان مِٽي واري،
ياد تنهنجون اچي ويون اَرڏايون.
توسان دل ٿي چوي مُخاطب ٿيان،
ڪيئن تنهنجي مِٽيءَ سان ڳالهايون.؟