هئي توڙي جو دل جي ڌرتي سَنئين.
ويا عشق ۾ پو به ٿِڙندا ڪَئين.
هي دنيا به خيرات وانگر لڳي،
جڏهن سيئن پُر سوز سائل هَنئين.
تڏهن ئي تون آڪاش بڻجي سگهين ٿو،
جُهڪي تون جو ڌرتيءَ جي پيرين پَئين.
فقط هڪ دفعو تو ڇُهيا نيڻ ها،
تڏهن کان هي دنيا آ لڳندي نئين.
لهي ڏوجهرا زندگيءَ جا وڃن،
ٻه ٽي ٻول جي پيار جا تون چَئين.